به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین، این اثر هنری به اندازه یک ایستگاه اتوبوس از فایبرگلاس، رزین و چوب ساخته شده و دارای فضایی خالی است و بینندگان این اثر می‌توانند وارد آن شوند و داخلش بنشینند.
در تصویر زیر مجسمه‌ای از سر رئیس جمهور ایالات متحده امریکا را می‌بینید که توسط هنرمند استرالیایی کالوم مورتون، ساخته و رو به روی گالری هنری بالارت نصب شده است. این اثر ترکیبی است از مجسمه‌سازی و معماری؛ سری که گویی از زمین روییده است. این مجسمه، سرپناهی است مجهز به نیمکت‌هایی برای نشستن و داخلش شعله‌های آتش دوزخ به تصویر کشیده شده است.
- نارنجک روی درخت کریسمس | مقایسه زندگی در جنگ و زیستن در صلح
- آرزوهای از دست رفته | نقاشی‌های پناهجویان کمپ لسبوس یونان در راه حراج کریستی | ردپای ایرانی‌ها در نقاشی‌ها
مورتون، استاد هنر در دانشگاه موناش، تاکنون در نمایشگاه‌های متعددی در استرالیا و سراسر جهان شرکت کرده است. او این اثر را در واکنش به وضعیت سیاسی جهان ساخته است. او می‌گوید: «من می‌دانم که ساختن این اثر زشت و کاری مبتذل است؛ کمی شبیه به خود ترامپ. این کار نوعی مقابله است. کشور در حال سوختن است. ترامپ تغییرات اقلیمی را انکار می‌کند و او در شرایطی که در آن هستیم، نقش دارد. الان ما باید به جهان توجه کنیم. ما در هاله‌ای از دود زندگی می‌کنیم.»
اما آیا مخاطب می‌تواند این برداشت را بکند که سازنده، از طرفداران ترامپ است؟ آیا می‌توان از این اثر برداشتی مثبت داشت؟ مورتون با صراحت می‌گوید: «مردمی که دونالد ترامپ را دوست دارند دیوانه‌اند. من کسانی را که به جناح راست جذب می‌شوند، می‌توانم درک کنم، این به آن‌ها نوعی همگرایی می‌بخشد. چهره‌های جناح راست تداعی‌گر نوستالژی باشکوهی است که برایشان اطمینان‌بخش است.»
او اسکات موریسون، نخست‌وزیر استرالیا را هم در همان دسته قرار می‌دهد و می‌گوید: «دیگر نمی‌توان در سیاست به دنبال امید بود؛ همه‌اش یک نمایش مسخره است.»
- حریق‌های جنگلی استرالیا به وسعت کره جنوبی
- فیلم | کوالای پوشک‌شده | لذت پس از آتش
- رشد در میان خاکستر | ظهور آثار حیات در جنگل‌های سوخته استرالیا
- اینفوگرافیک | آتش‌سوزی‌های بزرگ جهان در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹
با اینکه این اثر، مفهومی تلخ با خود دارد، اما ظاهرش رنگی و کارتونی است: «من به سیمپسون‌ها علاقه‌مندم، به کارهایی اشباع از رنگ با گرافیک اغراق شده. من می‌خواهم چیزهای زیبایی بسازم؛ چیزهای زیبا اطمینان‌بخش هستند. بعضی اوقات کارهای زیبایی انجام می‌دهم و گاهی هم کارهایی مثل این.»
در حالی که مورتون می‌گوید قصد ندارد تصویری بسازد که به سرعت در رسانه‌های اجتماعی پخش شود، اما اثری که در حوزه عمومی و برای عموم به نمایش درآید، می‌تواند یک اثر «اینستاگرامی» باشد. هنرمند این اثر معتقد است زبان کار او از جنس زبان راهپیمایی‌ها و اعتراضات است. او اثر خود را با عروسک‌های سیاستمداران مقایسه می‌کند که به نمایش درمی‌آید. او می‌گوید: «من به مخاطبم دیکته نمی‌کنم که چه برداشتی از اثر من داشته باشد. در نهایت هر کس، چیزی از خود را به آن اضافه می‌کند.»
نظر شما